DOROBEK NAUKOWY

• Opracowanie nowej metody badania przebiegu chorób drzew (śledzenie przebiegu epifitozy) w drzewostanach i innych ich skupieniach.
• Opracowanie "metody szeregów biotycznych", która pozwala na badanie wpływu środowiska leśnego (i w ogóle: uprawnego) na występowanie chorób drzew leśnych, w oparciu o fakt strukturalnego i funkcjonalnego (w stosunku do określonych patogenów) zróżnicowania zbiorowisk grzybów zasiedlających to śśrodowisko. Metoda ta pozwala na liczbowe ujęcie wpływu środowiska na wzrost patogena
• Zapoczątkowanie badań nad monitoringiem chorób korzeni (Heterobasidion annosum, Armillaria ostoyae) w drzewostanach sosnowych I klasy wieku.

PASOŻYTNICZA ZGORZEL SIEWEK:

• Ustalenie składu gatunkowego i znaczenia poszczególnych gatunków grzybów zgorzelowych w Polsce
• Zarysowanie możliwości zastosowania biologicznej ochrony siewek przed pasożytniczą zgorzelą.
• Ustalenie wpływu fungicydów na grzyby zgorzelowe i towarzyszące im w glebie zbiorowiska grzybów.
• Grzyby powodujące zgorzele sadzonek drzew leśnych oraz ich występowanie w podłożach szkółkarskich.
• Pokrewieństwo między różnymi gatunkami Fusarium spp. zbadane metodami PCR oraz RFLP.
• Ustalenie podatności zbóż (pszenica, pszenżyto, żyto, jęczmień, owies) na fuzariozę siewek - najmniej podatny okazał się owies, który może służyć jako roślina "fitosanitarna" w zmianowaniu.
• Opisanie roli zbiorowisk saprotroficznych grzybów ryzosferowych w ograniczaniu wzrostu Fusarium oxysporum f. sp. callistephi - u odmian astra chińskiego odpornych na fuzariozę.

HUBA KORZENI ( HETEROBASIDION ANNOSUM):
ZAGROŻENIE PNIAKÓW INFEKCJĄ PRZEZ HETEROBASIDION ANNOSUM I MOŻLIWOŚCI ICH OCHRONY PRZED ZAKAŻENIEM

• Opracowanie prototypu modelu rozwoju huby korzeni (ROTSTAND) w drzewostanach sosnowych
• Zależność od gęstości drewna pniakowego - usuwać podczas cięć pielęgnacyjnych drzewa najcieńsze (o gęstym drewnie).
• Zależność od wilgotności drewna pniakowego - korować pniaki, aby drewno szybciej przesychało i przez to się uodparniało.
• Zależność od wysokości pniaków - ustanawiać wyższe pniaki, aby ich drewno szybciej przesychało.
• Zależność od warunków środowiska - prowadzić cięcia pielęgnacyjne i zręby w okresie i wczesnej wiosny, kiedy można liczyć na samoczynną, bądź naturalną, biologiczną ochronę pniaków przez występujący w środowisku leśnym grzyb Phlebiopsis gigantea
• Określenie warunków nieodzowności ochrony pniaków za pomocą sztucznego ich zakażania grzybem Phlebiopsis gigantea
• Korzenie cienkie sosny zwyczajnej (0,5 - 1 mm śr.), w porównaniu z korzeniami grubszymi (5 mm śr.) zasiedlane są przez liczniejsze zbiorowiska grzybów wśród których częściej występują grzyby ograniczające wzrost Heterobasidion annosum i Armillaria ostoyae w warunkach in vitro.
• Powierzchnia i wnętrze korzeni 2-letnich pniaków sosny zwyczajnej, w porównaniu z drzewami żywymi, zasiedlone są przez liczniejsze zbiorowiska grzybów, wśród których przeważają grzyby rodzaju Trichoderma, w rezultacie czego zbiorowiska te w większym stopniu ograniczają wzrost Heterobasidion annosum i Armillaria ostoyae w warunkach in vitro.
• Prace nad monitoringiem huby korzeni w uprawach sosnowych.
  • Monitorując opieńkową zgniliznę korzeni i hubę korzeni w uprawach sosnowych, jesienne obserwacje należy traktować jako obserwacje główne, ponieważ wyniki uzyskane podczas tych obserwacji charakteryzowały się pewną stabilnością w przeciągu okresu badań, natomiast obserwacje wiosenne mogą dostarczać jedynie dodatkowych informacji (np. o przyczynie śmierci drzewa usuniętego przez służbę leśną w miesiącach letnich, bądź o wystąpieniu innych chorób lub gradacji owadów).
  • Podczas monitorowania przebiegu tych dwóch chorób nie należy ograniczać się tylko do powierzchni badawczych zlokalizowanych w jednym miejscu wydzielenia. Ze względu na nierównomierność porażenia upraw przez oba patogeny, a także na zróżnicowanie właściwości jakie wykazuje szczególnie A. ostoyae, a które mogą wiązać się bezpośrednio z patogenicznością poszczególnych genotypów, należało by zakładać powierzchnie badawcze w kilku miejscach wydzielenia.
  • Dla monitorowania chorób systemu korzeniowego ważne jest także poznanie historii drzewostanu, a zwłaszcza:
    • składu gatunkowego poprzedniej generacji drzewostanu
    • wieku drzewostanów w momencie założenia zrębów (niski wiek może świadczyć o tym, że wystąpiła konieczność wcześniejszego pozyskania np. z powodu zamierania wywołanego przez H. annosum czy A. ostoyae).
  • Naturalne odnowienie sosny wydaje się być mniej podatne na porażenie przez A. ostoyae i H. annosum, a choroby powodowane przez te patogeny przy tym sposobie odnowienia mniej się szerzą.
  • Opisanie jodłowego typu (F) Heterobasidion annosum w Polsce.

OSUTKA SOSNY (LOPHODERMIUM SPP.):

• Ustalenie warunków sprzyjających wyrzutowi zarodników workowych z miseczek i wystąpieniu infekcji pierwotnej igieł
• Ustalenie okresów zagrożenie infekcją pierwotną w warunkach Wielkopolski.
• Wykrycie bardzo późnych wtórnych infekcji igieł w Wielkopolsce.

OPIEŃKOWA ZGNILIZNA KORZENI DRZEW (ARMILLARIA OSTOYAE):

• Zbadanie przebiegu epifitozy w świerkowych drzewostanach Beskidów.
• Opracowanie i zastosowanie nowej metody śledzenia przebiegu epifitozy choroby w Beskidach.
• Korzenie cienkie sosny zwyczajnej (0,5 - 1 mm śr.), w porównaniu z korzeniami grubszymi (5 mm śr.) zasiedlane są przez liczniejsze zbiorowiska grzybów wśród których częściej występują grzyby ograniczające wzrost Heterobasidion annosum i Armillaria ostoyae w warunkach in vitro.
• Powierzchnia i wnętrze korzeni 2-letnich pniaków sosny zwyczajnej, w porównaniu z drzewami żywymi, zasiedlone są przez liczniejsze zbiorowiska grzybów, wśród których przeważają grzyby z rodzaju Trichoderma, w rezultacie czego zbiorowiska te w większym stopniu ograniczają wzrost Heterobasidion annosum i Armillaria ostoyae w warunkach in vitro.
• Tryptofol będący metabolitem Zygorhynchus moelleri oraz sam Z. moelleri stymulują formowanie się oraz wzrost ryzomorf licznych izolatów Armillaria ostoyae.
• Prace nad monitoringiem przebiegu opieńkowej zgnilizny korzeni w uprawach sosnowych:
  • Monitorując opieńkową zgniliznę korzeni i hubę korzeni w uprawach sosnowych, jesienne obserwacje należy traktować jako obserwacje główne, ponieważ wyniki uzyskane podczas tych obserwacji charakteryzowały się pewną stabilnością w przeciągu okresu badań, natomiast obserwacje wiosenne mogą dostarczać jedynie dodatkowych informacji (np. o przyczynie śmierci drzewa usuniętego przez służbę leśną w miesiącach letnich, bądź o wystąpieniu innych chorób lub gradacji owadów).
  • Podczas monitorowania przebiegu tych dwóch chorób nie należy ograniczać się tylko do powierzchni badawczych zlokalizowanych w jednym miejscu wydzielenia. Ze względu na nierównomierność porażenia upraw przez oba patogeny, a także na zróżnicowanie właściwości, jakie wykazuje szczególnie A. ostoyae, a które mogą wiązać się bezpośrednio z patogenicznością poszczególnych genotypów, należało by zakładać powierzchnie badawcze w kilku miejscach wydzielenia.
  • Dla monitorowania chorób systemu korzeniowego ważne jest także poznanie historii drzewostanu, a zwłaszcza:
    • składu gatunkowego poprzedniej generacji drzewostanu
    • wieku drzewostanów w momencie założenia zrębów (niski wiek może świadczyć o tym, że wystąpiła konieczność wcześniejszego pozyskania np. z powodu zamierania wywołanego przez H. annosum czy A. ostoyae).
  • Naturalne odnowienie sosny wydaje się być mniej podatne na porażenie przez A. ostoyae i H. annosum, a choroby powodowane przez te patogeny przy tym sposobie odnowienia mniej się szerzą.
  • Armillaria ostoyae wydaje się być patogenem bardziej agresywnym niż H. annosum.
  • Nawet niewielki udział drzew liściastych w poprzedniej generacji drzewostanu może być jednym z czynników zwiększających ryzyko zakażenia sosen porażonych przez A. ostoyae w uprawie.

HUBA SOSNY (PHELLINUS PINI):

• Zbadanie i opisanie objawów występujących w warunkach Polski na sosnie zwyczajnej.

ZAMIERANIE PĘDÓW SOSNY (GREMMENIELLA ABIETINA):

• Identyfikacja pierwszych dużych ognisk choroby w Polsce (na Pomorzu) we wczesnych latach 80 - ych.
• Określenie warunków sprzyjających masowemu występowniu choroby i sposobów jej ograniczania.

INNE CHOROBY:

• Badanie wpływu zbiorowisk grzybów gleb popożarowych na wzrost Rhizina undulata.
• Melanconium apiocarpon, grzyb który był przyczyną zamierania pędów olszy (Alnus glutinosa L.) w centralnej Polsce.
• Grzyby powodujące brunatną plamistość i mumifikację żołędzi, groźną chorobę żołędzi w Polsce w ostatnich latach.
• Grzyby uczestniczące w procesie rozkładu zabytkowych obiektów murowanych w Polsce.
• Rzadkie grzyby występujące w ryzosferze pszenicy w Wielkiej Brytanii.
• Wpływ zastosowania trocin sosnowych na strukturę zbiorowisk grzybów glebowych na gruntach porolnych.