Zasoby drzewne jednostki inwentaryzacyjnej

Streszczenie

Temat badawczy pt.: „Zasoby drzewne jednostki inwentaryzacyjnej w świetle różnych metod ich inwentaryzacji oraz miąższość drzewostanu uzyskana w ramach tych metod a rzeczywista miąższość pozyskanego surowca drzewnego", który był realizowany w latach 2022-2024, co było możliwe dzięki finansowaniu go przez Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych w Warszawie.
Badania przeprowadzono w Leśnych Zakładach Doświadczalnych Murowana Goślina i Siemianice skupiając się na następujących celach badań:

• porównanie i wyjaśnianie różnic wyników z różnych naziemnych metod inwentaryzacji zasobów drzewnych;
• przetestowanie określania zasobności drzewostanów w oparciu o metodę teledetekcyjną – na podstawie danych lotniczego skanowania laserowego w postaci chmury punktów (ALS);
• ocena zastosowanych metod inwentaryzacji z punktu widzenia ich pracochłonności i kosztów;
• ustalenie i porównanie bieżącego przyrostu miąższości modelowego z przyrostem rzeczywistym wynikającym z pomiarów;
• określenie relacji pomiędzy miąższością brutto (w korze, określaną podczas prac inwentaryzacyjnych) i netto (bez kory, ustaloną na podstawie wyników pozyskania);
• określenie ilości martwego drewna stojącego i leżącego na powierzchniach próbnych kołowych oraz dodatkowo porównanie dwóch metod (powierzchni kołowych i metody liniowej) określania ilości drewna martwego leżącego.

Otrzymane wyniki pozwoliły stwierdzić m.in., że:

• w urządzaniu lasu wskazany byłby powrót do zakładanych w każdym drzewostanie powierzchni próbnych relaskopowych jako podstawowej formy inwentaryzacji miąższości grubizny na pniu;
• sugeruje się odejście od stosowanych w metodzie statystycznej korekty uzyskanej miąższości za pomocą tzw. równań regresji na korzyść korekty bazującej na wynikach z powierzchni próbnych relaskopowych;
• metoda teledetekcyjna ALS ma w sobie potencjał, który powinien być szerzej wykorzystany w trakcie prac urządzania lasu;
• z punktu widzenia czasochłonności i pracochłonności efektywniejsze były powierzchnie próbne kołowe czasowe;
• potwierdzono możliwość odejścia od stosowania w praktyce urządzeniowej tablic zasobności i przyrostu drzewostanów na korzyść modeli przyrostowych i przyrostu z powtarzanych pomiarów na stałych powierzchniach;
• do inwentaryzacji martwego drewna leżącego można zaproponować stosowanie mniej pracochłonnej i szybszej w wykonaniu metody liniowej;
• właściwym wydaje się, aby w pracach urządzeniowych przy ustalaniu wskaźnika redukcyjnego miąższości brutto na netto dla poszczególnych gatunków z danego nadleśnictwa brać także pod uwagę lokalne uwarunkowania wyrażone wynikami pozyskania z poprzedniego dziesięciolecia odniesionego do miąższości drzewostanu ustalonej przez taksatora.